Το Νεοχώρι Υπάτης (ή Νεχώρι) είναι το ψηλότερο χωριό του νομού Φθιώτιδας, με την πλατεία του χωριού να βρίσκεται σε υψόμετρο 1200 μέτρων και τα τελευταία σπίτια του να φτάνουν μέχρι και τα 1400 μέτρα. Βρίσκεται κοντά στην κορυφή του όρους Οίτη και περιστοιχίζεται από δάση ελάτης. Διοικητικά ανήκει στο Δήμο Λαμιέων σύμφωνα με το πρόγραμμα Καλλικράτης. Το προσωνύμιο της Υπάτης το φέρει για να διακρίνεται από το Νεοχώρι του Τυμφρηστού.

Το Νεοχώρι ιδρύθηκε επί Τουρκοκρατίας, από Σουλιώτες οι οποίοι έφτασαν καταδιωκόμενοι από τους Τούρκους στην Οίτη, γύρω στα 1600.  Αποτέλεσε πυρήνα για τον απελευθερωτικό αγώνα, καθώς γύρω του υπήρχαν πολλά λημέρια αρματολών και κλεφτών. Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου κάηκε σχεδόν στο σύνολό του από τις δυνάμεις κατοχής, ως αντίποινα για βοήθεια που παρείχαν οι κάτοικοι στους αντάρτες. Μετά το πέρας του εμφυλίου και στα πλαίσια της γενικότερης οικονομικής ανάκαμψης της χώρας, άρχισε σταδιακή ανοικοδόμηση.Η οικονομία του χωριού βασιζόταν στην καλλιέργεια και στην κτηνοτροφία, με κοπάδια αιγοπροβάτων.

Το χωριό ήταν γνωστό για την κλειστή του κοινωνία, τα παραδοσιακά του έθιμα, τον «κλειστό» χορό του, την «κόκκινη φανέλα» (επίσημη γυναικεία φορεσιά) και τα πρωτότυπα δημοτικά του τραγούδια, τα «κλειστά», που κάλυπταν τους κύκλους της ζωής και του χρόνου, ειπωμένα με τον παλιό τρόπο εκφοράς τους, χωρίς τη συνοδεία μουσικών οργάνων.

Νια Πούλια είναι στον αρανό, νια λυγερή στον κόσμο
Του Παπαλάμπρου η γιανηψιά του Παπαγιώργ΄ η νύφη
Πόχ΄ ασημέρνιον αργαλειό και φιλντισέρνιο χτένι
Συντά ΄μπαινε στον αργαλειό κι΄ αρχίναε το τραγούδι
Τον ήλιο τον σκαντάλιζε κι αργεί να βασιλέψει
Κι η μάνα του τον καρτερεί ψωμί να πάει να φάει.
Κι ότ΄ έκλεισε την πόρτα της να πάει να ρωτήσει
Τον είδε που ξαγνάντιζε ναπό ψηλή ραχούλα
-Ήλιο μ΄, γιατί πολυάργησες κι αργείς να βασιλέψεις;
Σε καταρώντ΄ οι γιαργατιές κι οι ξενοδουλευτάδες,
Σε καταρώνται τα΄ άλογα που πάνε με τα΄ αγώι
Σε καταρώνται τα μικρά πούναι στη σαρμανίτσα…

(βλ.: Δ. Χ. Παπαναγιώτου » ΝΕΧΩΡΙΤΙΚΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ» Αθήνα 1977, σελ. 80)