Το Παλαιοχώριον Τυμφρηστού (Ομιλαίων) Φθιώτιδος βρίσκεται  στη Δυτική Φθιώτιδα, στα όρια των Νομών Φθιώτιδος και Ευρυτανίας, στις ανατολικές «Παρυφές του Τυμφρηστού»  και συγκεκριμένα στις πλαγιές του αυχένα «Κοκκάλια»(Υψόμετρο 950 – 1000 μ) , που συνδέει τις Ράχες Τυμφρηστού με το όρος Οξυά. Ένας οικισμός με πολύ πράσινο από καρυδιές, μηλιές, κερασιές, δαμασκηνιές, και άλλα οπωροφόρα δένδρα. Η πλούσια βλάστηση που υπάρχει στην περιοχή, οφείλεται στα άφθονα νερά των πηγών του «Έλληνα ή Ρουστιανίτη», που είναι ένας από τους παραπόταμους του Σπερχειού.

Απέχει από την Αθήνα 280 χ.λ.μ, από την Λαμία 62 χ.λ.μ, από την Θεσσαλονίκη 360 χ.λ.μ, από τη Σπερχειάδα 30 χιλιόμετρα και από το Καρπενήσι 30 χλμ.

Σύμφωνα με επιστημονική έρευνα, που πραγματοποιήθηκε σε παγκόσμια κλίμακα, η περιοχή αυτή μαζί με την Ευρυτανία και την ορεινή Ναυπακτία κατετάγη στην πέμπτη θέση, από τις πέντε καθαρότερες περιοχές του κόσμου, από πλευράς μολύνσεως της ατμόσφαιρας και του υπεδάφους.

ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Εκτός από εντυπωσιακή φυσική ομορφιά με σημαντική Βιοποικιλότητα, η περιοχή φέρει και σημαντική ιστορία.  Στην αρχαιότητα ο αυχένας – διάσελο που σχηματίζεται στη Νοτιοανατολική απόληξη του Τυμφρηστού και συνδέει τις Ράχες Τυμφρηστού με τα όρη Οξυά και Βαρδούσια, ήταν ένας στρατηγικός συγκοινωνιακός Κόμβος, που συνέδεε την κοιλάδα του Σπερχειού με όλη την υπόλοιπη Ελλάδα. Ο Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος στην «Ιστορία του Ελληνικού Έθνους» την αναφέρει ως: «η ορεινή Πύλη της Ελλάδος», επειδή η άλλη Πύλη, η «Θερμο – Πύλη» δεν ήταν προσβάσιμη, λόγω της θάλασσας που κατέληγε απότομα σε βραχώδη περιοχή και η διέλευση γινόταν με δυσκολία από ένα στενό μονοπάτι. Απ’ αυτή την ορεινή διαδρομή έγινε η εξάπλωση των αρχαίων Ελληνικών φύλων (Δρύοπες, Αρκάδες, Αχαιοί, Γραικοί – Σελλοί – Ελλοί – Αινιάνες, Αιτωλείς, Δωριείς κ. ά), σε όλη την Ελλάδα. Η ορεινή αυτή φυσική διάβαση διαγράφεται εμφανής, τόσο από την μορφολογία του εδάφους, όσο και από μία σειρά οχυρώσεων κατά μήκος της, που η χρήση τους ανάγεται στη Νεολιθική ή ακόμη και στην Παλαιολιθική εποχή.

Επίσης, το 1821 η καρδιά της επαναστατημένης Στερεάς Ελλάδος επικοινωνούσε απ’ αυτό τον ορεινό δρόμο, με την μεγάλη στρατηγική σημασία. Αλλά και κατά τη διάρκεια της Γερμανικής κατοχής (1941– 1944), ο κορμός της Εθνικής Αντίστασης ήταν στην περιοχή αυτή. Ο Τυμφρηστός και τα «Κοκκάλια» ήταν το σημείο αναφοράς της Εθνικής Αντίστασης. Από την περιοχή αυτή ξεκίνησαν για την ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοποτάμου, ο Άρης Βελουχιώτης, ο Ναπολέων Ζέρβας και ο Γκουτ Χάους.